نیمه پر
در تحولات زندگی همیشه تجمعاتی پیدا می شود و تجمعاتی هم دستخوش پراکندگی می شوند یک روزما هرکدام از شهرهای خود در یک جا جمع می شویم و یک روز به اقتضای وظیفه با هم خداحافظی می کنیم .
پس از آن ممکن است بار دیگر همدیگر را ببینیم و یا این فرضت هرگز پیذا نشود آن چه در این میان مهم است این که در حال تجمع حقوق همدیگر را مراعات کنیم و به وظایف خود توجه داشته باشیم و در حال جدایی همدیگر را ببخشیم و از قصور و اشتباهات هم بگذریم. به این نکته توجه کنیم که هیچ کس مجموعه خالص بدی ها نیست هر کس همراه با معایب و نواقص خود مجموعه ای از محاسن را نیز دارد بنابراین به جای این که معایب یکدیگر را بزرگ کنیم و به نمایش بگذاریم بر محاسن و خوبی ها تکیه کنیم به این صورت حالتی در نفس پیدا می شود که خدمت و نیکی کردن به دیگران را برای ما آسان می کند در صورتی که اگر فقط عیبها را ببینیم نمی توانیم به دیگری خدمتی کنیم و خود به خود به یک عنصر بی خاصیت جامعه تبدیل می شویم از خدا می خواهم به همه ما شرح صدر و وسعت نظر عنایت کند تا بتوانیم با توجه به خوبی ها از کنار بدی ها به راحتی بگذریم و ...